هنجارگرایی در نظریۀ سیاسی (با تأکید بر متون دینی)

یک رویکرد عمد در تبیین مفهوم نظریۀ سیاسی توجه انحصاری به ویژگی توصیفی بودن آن است. این رویکرد در دهه‌های میانی قرن بیستم رویکرد غالب محسوب می‌شد. اما پس از فروپاشی برنامۀ سراسری پوزیتیویسم فضای نظریه‌پردازی سیاسی به‌طور چشمگیری متحول شد و توجه به تجویز و معطوف دانستن نظریه‌پردازی سیاسی به ارزش‌ها و آرمان‌های زندگی سیاسی تا حد زیادی مورد توجه قرار گرفت. اساس رویکرد پژوهش حاضر به نظریۀ سیاسی توجه بنیادین به این نکته است که همۀ نظریه‌های سیاسی رهنمون‌کننده به‌سوی عمل سیاسی‌اند و در مقصودشان ایجاد تحول در واقعیات اجتماعی است. نظریۀ سیاسی بررسی و تعمیقی است معطوف به بایدها و نبایدهای عرصۀ سیاست. این موضوع نشان‌دهندۀ مسائلی است که در نظریۀ سیاسی به آن پرداخته می‌شود. این مسائل اغلب جنبۀ هنجاری دارند و بیان‌کنندۀ ضوابط صحیحی‌اند که باید بر امور سیاسی حاکم باشند. علاوه‌بر این نظریۀ سیاسی تلاش می‌کند عناصر تشکیل‌دهندۀ جامعۀ سعادتمند را درک کنند. تلقی ارائه‌شده در پژوهش حاضر از نظریۀ سیاسی، با محور قرار دادن هنجارها در نظریه‌پردازی، تلاش می‌کند راهی برای نظریه‌پردازی سیاسی براساس متون دینی فراهم کند.